EROSOTASUNEAN JAUSI GARA?

Haur etorkinen irakaslea naiz Barakaldoko ikastetxe batean. Ikasturte honetan hasi naiz beraiekin beharrean. Gai honen inguruan ez nekien ezer, eta gauetik egunera, haur etorkinen euskara laguntzaile bihurtu naiz. Hainbat ikastaro eta hitzaldietara joaten nabil, ea zer edo zer laguntzekorik esango didaten edo esperantzarekin, baina, egia esan, benetan balio izan didaten gauz gutxi entzun ditut orain arte! Denok ere, nahiko galduta gabiltzala iruditzen zait. Hala ere, bada behin eta berriro entzuten ari naizen esaldi bat hitzaldietan, ikastetxean, nire egoera berdinean dauden irakasleei, atal honetako partaideei... eta sutan jartzen nau: "haur etorkinei euskara irakasteko ez dugu material didaktikorik, eta horrela, oso zaila edo ia ezinezkoa zaigu euskara irakastea". Egia da, bai, ni aurten sartu naizela mundu honetan, baina orain arte haur etorkinekin izan dudan esperientziagatik, nik uste dut kexu hori erosotasunak eragiten digun kexua baino ez dela. Izan ere, hori diotenek, pentsatu al dute noizbait pertsonok hizkuntzak nola ikasten ditugun? Material didaktikoa benetan hain garrantzitsua ote da? Edo ez ote dute garrantzi gehiago material didaktikoak baino irakasleek haur horiekiko dituzten jarrerek? Eta pentsatu ote dute azken 30 urteotan haur erdaldunak euskal ikastetxeetan nola euskaldundu diren? Material didaktiko horiek, moldaketa urri batzuk eginda, ez al dute balio kasu horretarako? Haur hori ikasgelan eroso, gustura, integratuta sentitzeak, ez ote du horrengan gure hizkuntza ikasteko eragin handiagoa izango material didaktiko ona izateak baino? Gu haur horren lekuan jarriko bagina hizkuntza berri bat ikasteko, zer izango zatekeen garrantzitsuena? ... Eta... Zer da irakaskuntza? Irakaskuntzak, irakasle izateak, zer inplikatzen du? 
Nik oraindik ez dut esperientzia gehiegi arlo honetan, baina nik uste dut, sarriegi eta ez haur etorkineik soilik, irakasleok erosotasunean erortzen garela, eta irakaskuntza lanbide eta bokazio ez bada, zuhaitz horrek fritu gutxi ematen ditu!
 
                                                                                                                       MAITE

Hik Hasi aldizkarian aurkitu dut Maitek honen inguruan idatzitakoa, eta benetan interesgarria iruditu zait.

ESKOLARATZE PROZESUAN SORTUTAKO BEHARRAK

Oraingo honetan, ikasle etorkinak eskolaratzean, gelan prozesua nola bideratu azalduko dut. Prozesu honetan, behar batzuk sortzen dira eta honako hauek dira:

• Harrerako gizartearen kultura ezagutzeko eta horri egokitzeko ikasleak duen beharra: jatorrizko ingurune kulturalean ikasitakoa eta ona etortzean, eskolaren irudia eta gizartean aurkitzen duena oso ezberdinak izan daitezke. Denbora eman behar diegu hau bereganatzeko eta guk ere ahaleginak egin behar ditugu eskolaren eta familiaren ikuspuntu ezberdinak argitzeko eta ulertzeko. Era horretan, denok aberastuko gara kulturen arteko elkarrrizketen bidez.
• Ikasle etorkinaren kultura eta hizkuntza baloratzeko dagoen beharra: ikasleak sentitu behar du bera, bere jatorrizko kultura eta hizkuntza onartzen eta baloratzen dugula. Horrek garrantzi handia du norberaren irudi positiboa eraikitzeko, eta hemengo kultura eta hizkunzta onartzeko jarrera ona izateko ere.
• Hemengo hizkuntzak ikasteko ikasle etorkinak duen beharra
• Ikaslearen integrazioa lehenengo unetik zaindu beharra: ikasle berriak etortzen diren momentutik integrazioa bideratu dugu eta desberdintasunen aurrean sor daitezkeen gatazkak eta baztertzeak gainditzen lagundu behar diegu.
• Ikaste prozesuari gertutik jarraitu beharra: haurraren aurrerapen, ozotopo edo zailtasunak aztertuko ditugu eta horiek gainditzeko behar duen laguntza eskainiko diogu.
• Ikasle guztiei kulturarteko hezkuntza eskaini beharra: aberasgarria da gelan kultura ezberdinak egotea. Aukera eman behar diegu ikasle giztiei kultura ezberdinak ezagutzeko, baloratzeko.

Informazio hau,Hik Hasi aldizkaritik atera dut. Oso interesgarria dela uste dut. Amaia Sesmak, Pilar Hernández-ek eta Irma Ortegak idatzitako artikulutik atera dut. Gasteizko Berritzeguneko Kultura Arteko batzordeko kideak dira.

ESKOLARATZEAN FAMILIAREKIN SORTU DAITEZKEEN ARAZOAK

Etorkinak eskolaratzean, oso faktore garrantzitsua da familia eta eskolaren artean harreman ona izatea. Askotan, bide hau ez da erraza izaten. Batzutan ikaslea eskolaratzean, bere jatorriko kulturarekin bat ez datozen balio batzuen eragina izan dezake.
Haurrek, gizarteko hizkuntzan zenbat eta erraztasun handiagoa hartu, orduan eta distantia handiagoa ezartzen da erraztasun hori lortu ez duten helduekiko. Gainera, etxeko hizkuntzan erraztasuna galtzen badoaz, azkenean familiarekin berarekin komunikazio arazoak ere sor daitezke.
Honen aurrean, irakasleok kontuan hartu beharko ditugu aipatutako ezaugarriak, gure esku hartzea egoera berrietara egokitzeko. Egokitzapen prozesu bat bideratuz lortuko da, familiak dinamika berrian behar duen erritmoan eta denboran moldatzen joan dadin, informazio argia eta zehatza emanez, eta haien egoera ulertzeko enpatia baliatuz.

Prozesuaren urratsak eta denborak desberdinak izango dira familia bakoitzaren estiloaren eta kulturaren arabera. Horren aurrean, irakasle bakoitzak ikusiko du zein izan daitekeen unerik aproposena guraso berriak gelako dinamikan parte hartzera gonbidatzeko.

Batzuetan, beste guraso baten konplizitaterekin jokatzea eragin positiboak izan ditzake. Beste kasu batzuetan, aldiz, eskolako jaialdietan, guraso guztien parte hartzea bultzatzea, guraso horiei garrantzia emten diegula ikusten badute agian, integratzeko pausuak emango dituzte.... Beti ere pertsonaren arabera izango da.